Singer-songwriter/gitarist Warren Haynes (hij wordt volgend jaar 60!) is een Amerikaanse rock- en bluesgitarist. Muziekliefhebbers linken Warren Haynes meestal aan de Allman Brothers Band, Gov’t Mule en Grateful Dead, waar hij in 1995 zanger/gitarist Jerry Garcia (1942-1995) verving. De link van Haynes die minder bekend is, is deze met de Amerikaanse country muzikant David Allen Coe ("Mona Lisa Lost Her Smile", "The Ride"…). Het was als 19-jarige Warren’s eerste kans om in een band te spelen én Coe introduceerde hem bij Dicky Betts en Gregg Allman.

Omdat Haynes graag met zo veel mogelijk gelijkgestemde zielen omgaat is hij, zowel live als in de studio, bij een groot aantal artiesten een graag geziene gast. Haynes brengt ook soloalbums uit, maar live wordt het onderscheid tussen solo- en bandwerk veelal losgelaten. Haynes heeft een eigen platenlabel (Evil Teen Records) en hij organiseert ieder jaar rond Kerst het Christmas Jam Festival, waar hij bevriende muzikanten uitnodigt om gezamenlijk te jammen of een solo set te spelen. Naast zanger en gitarist is Haynes ook songwriter, zowel voor zichzelf als voor anderen.

Haynes heeft zijn jeugd doorgebracht in Asheville, North-Carolina, waar hij met twee oudere broers en zijn vader Edward Haynes woonde. Warren begon op zijn twaalfde gitaar te spelen. Zijn primaire gitaar is een Gibson Les Paul '58 Reissue, maar hij speelt ook dikwijls op een Gibson Firebird. In zijn keuze van een Les Paul '58, is hij waarschijnlijk geïnspireerd door Duane Allman. Haynes is getrouwd met Stefani Scamardo, een DJ bij Sirius radio en sinds lange tijd de manager van Gov’t Mule.

Gov’t Mule is een Amerikaanse Southern-blues-rock-jamband, die in 1994 opgericht werd door Haynes en bassist (Douglas) Allen Woody (1955-2000). Zij speelden toen al samen in The Allman Brothers. Het muzikale project bestaat naast Haynes en Woody verder uit drummer Matt Abts, die het langst deel uitmaakt van de groep. De naam Gov’t Mule verwijst naar het gegeven, dat in sommige arme landen, de boeren ter ondersteuning van de regering een “mule” (een ezel) krijgen, om te helpen het land te bewerken, een zogenoemde "Gouvernement-Mule".

De grote kracht van de band schuilt vooral in de live performances, met lange solo's, sessies met gastmuzikanten (Ron Holloway, Sonny Landreth, Paul Nelson…) en jamversies van covers en eigen materiaal. Op 26 augustus 2000 werd bassist en bandlid van het eerste uur Woody dood op zijn hotelkamer gevonden. Dit was een grote klap voor de band, die uiteindelijk toch besloot om door te gaan. In 2003 verscheen het album ‘Déjà Voodoo’, waarop de bezetting is aangesterkt met een nieuwe vaste bassist Andy Hess (van 2003-2009) en toetsenist Danny Louis (van 2003-heden).

Voor zijn soloalbum ‘Ashes & Dust’ [2015] werkte Haynes in de studio samen met Todd Sheaffer en de in New Jersey verblijvende band Railroad Earth. Het was in 2017 in Le Kursaal in Limbourg (bij Verviers) dat we Haynes voor het laatst live zagen. Op woensdag 05/06/19 stond hij met Gov’t Mule in de AB in Brussel. Wij hadden een ontspannen babbel met hem (interview) en keken uit naar zijn LIVE! 2019 SUMMER TOUR, een show die, zo vertelde hij ons, zo’n 3 uur zou duren.

Rond half acht was het zover en begon Gov’t Mule in een goed volgelopen AB met “Bad Little Doggie”, een nummer uit ‘Life Before Insaniti’ [2000], sterk aan zijn 1ste set. De trein was vertrokken en er was maar weinig extra stoom nodig om de ketel onder druk te houden. Haynes koos in de eerste set uit niet minder dan 7 albums van Gov’t Mule. Voor "Soulshine" moet ik teruggaan naar 1994. Het is een nummer dat opgenomen is door The Allman Brothers Band en uitgebracht werd op het album ‘Where It All Begins’ [1994]. Haynes schreef de muziek met zang van Gregg Allman. De titel van het nummer is afkomstig van Haynes bijnaam, gegeven door zijn vader. Hoewel het nooit als single werd uitgebracht, blijft het nog steeds één van de bekendste nummers van de Brothers én van de Allman fans onder de concertgangers. Gov’t Mule nam het nummer ook 3 keer op: op ‘Live... With a Little Help from Our Friends’ [1998], ‘The Deep End, Vol. 1’ [2001] en op ‘The Deepest End, Live in Concert’ [2003]. De nummers die me verder in de eerste set bleven hangen zijn “Burning Point” (uit hun laatste album ‘Revolution Come… Revolution Go’ [2017]), “Fool’s Moon” (uit ‘The Deep End, Vol. 1’ [2001]) en, en dan ben ik niet alleen (hé Yvo!), “Lively Up Yourself” een erg geslaagde cover van een Bob Marley nummer uit zijn album ‘Natty Dread’ uit 1974. Met “Revolution Come” sloot Haynes de eerste set af.

Een kwartiertje rust werd er het viertal gegund. Openen deden ze hun 2de set met een traditional, “John the Revelator”, die ze in 1998 opnamen op ‘Dose’. ‘Dose’ is het 2de studioalbum van Gov't Mule. Het album werd uitgebracht op 24/02/1998 door Capricorn Records en door Evil Teen Records (Haynes’ eigen label). Het werd geproduceerd, opgenomen en gemixt door Michael Barbiero en is een veel donkerder album dan het titelloze debuutalbum van Gov’t Mule uit 1995. O.w.v. het toen ontstane logo, een “belangrijk” album, dat blijkbaar vroeg “om méér”, want daarna volgden ook nog “Bird of the Mule”. Rock’n’Roll is altijd een weerspiegeling geweest van de tijd en het laatste album van Gov't Mule, ‘Revolution Come... Revolution Go’ is geen uitzondering. Wij krijgen de titelsong en, na “Forevermore (By a Thread)” (uit ‘By a Thread’ [2009]), als reguliere set afsluiter ook nog “Dark Was the Night Cold Was the Ground” te horen. Nog geen 3 uur vol en nog geen half 11, dus zeker nog tijd voor wat extra! De “encore?: een Elmore James medley, waarin “Come On to My Kitchen” (R. Johnson) de spits mocht afbijten en, de rode slide die op Haynes’ vinger zat vuurrood werd. Wat een finale!

Warren Haynes blijft me ook na zijn optreden in de AB in Brussel nog steeds verbazen. Verbazen tijdens het interview dat we met hem deden, waarin hij ons o.a. vertelde, dat hij een grote Soul/Stax/Motown/Muscle Shoals (en vooral James Brown) liefhebber is, dat hij eens wil samenspelen met Neil Young. Én, met zijn gedrevenheid, vakmanschap en inventiviteit tijdens zijn optreden deze avond in de AB. De show die we vanavond kregen was af, gevarieerd en fascinerend. Chapeau voor Gouvernement-Mule, je moet het maar kunnen en doen!

Voor de liefhebbers van nog méér live Gov’t Mule is er hun nieuwe ‘Bring on the Music – Live @ the Capitol Theatre’ met méér dan 5 uur livemuziek op cd en dvd/blu-ray, dat op 28/06 bij Provogue/Mascot Label in meerdere varianten verschijnt! Op deze release is naast Haynes, Abts en Louis ook de nieuwe jonge bassist Jorgen Carlsson te horen (die er ook deze avond bij was).

Eric Schuurmans

Foto's © Yvo Zels

From the setlist:
Set1: 1-Bad Little Doggie / 2-Streamline Woman / 3-Burning Point / 4-Soulshine – The Deep End / 5-Whisper in Your Soul / 6-Pressure Under Fire / 7-Fool’s Moon / 8-Lively Up Yourself (Bob Marley: ‘Natty Dread’ [1974]) / 9- Revolution Come // Set2: 10-John the Revelator (traditional) / 11-Slackjaw Jezebel / 12-Bird of the Mule/ 13-Revolution Come… Revolution Go / 14-Fallen Down / 15-Forevermore (By a Thread) / 16-Dark Was the Night Cold Was the Ground – encore – 17-Elmore James medley (Come On in My Kitchen…) // ‘Dose’ [1998]:10,12 | ‘Live… With a Little Help from Our Friends’ [1999]:4 | ‘Life Before Insanity’ [2000]:1,14 | ‘The Deep End Vol. 1 [2001]:4,7 | ‘The Deepest End, Live in Concert’ [2003]:4 | ‘Déjà Voodoo’ [2004]:11 | ‘High & Mighty’ [2006]:2 | ‘Shout’ [2013]:5 | ‘By a Thread’ [2009]:15 | ‘Revolution Come… Revolution Go’ [2017]:3,6,9,13,16 |

Line up:
Warren Haynes: vocs, guitar / Matt Abts: drums, percussion / Jorgen Carlson: bass/ Danny Louis: keys, trombone, guitar